donderdag 21 november 2013

En dan....

ineens staat je wereld stil...

We zijn inmiddels al weer 3 weken klaar met de grootscheepse verbouwing van onze woonkamer. Het werd tijd om een aantal mooie foto's te maken zodat ik dit jullie kon laten zien, maar.....

2 weken geleden ging ik op woensdagavond op tijd naar bed, ik was moe. Terwijl ik mij omkleed zegt een stemmetje in mij dat ik mijn linkerborst moet controleren. Dat doe ik ook en tot mijn grote schrik voel ik een knobbel ten grootte van een klein walnootje (de latere woorden van de chirurg). Schrik, paniek, allerlei emoties schieten door mij heen en ik zie in de spiegel dat ik niet zou misstaan naast zontomaatje. Onmiddellijk ziet mijn man dat er iets mis is en ook hij schrikt enorm als ik hem vertel wat ik net ontdekt heb.

Van alles schiet er door je heen, zeker weet ik dat ik de volgende ochtend mijn huisarts zal bellen om zsm bij hem langs te gaan. Hij moet mij helpen!!! Gelukkig kon ik de volgende dag terecht. Ook hij schrikt en weet niet veel uit te brengen als alleen, jeetje Jeanette toch. Maar vervolgens handelt hij heel kordaat en belt met de zg. mammapoli. Dankzij hem zit ik vrijdagochtend als eerste patiënt bij de chirurg aan tafel. Een ontzettend lieve vrouw die haar patiënten zeer respectvol onderzoekt. Na het eerste onderzoek geeft zij al te kennen aan mijn man (die was er uiteraard bij) dat op basis van haar ervaringen wij waarschijnlijk een goede uitslag zouden krijgen. Pardon, ehhhh.... En ze kreeg gelijk, na de mammografie (pijnlijk) en de echo kreeg ik van wederom een hele aardige radioloog te horen dat er bij mij sprake is van een vochtblaasje en dit is niet gevaarlijk. Pffff..... Als advies kreeg ik mee mijzelf regelmatig te controleren en jaarlijks voor een mammografie te gaan. Al deze onderzoeken hebben nog geen uur geduurd en al snel zaten wij weer opgelucht in de auto.Wat een rollercoaster, een rit die 40 uur duurde en gelukkig positief eindigde. Inmiddels zijn we 2 wek2n verder en ik ben nog steeds opgelucht maar dat "gevoel" ben ik nog niet kwijt. Het spookt nog voortdurend in mijn hoofd.

Maar iedere dag als ik beneden kom dan geniet ik weer van de nieuwe sfeer die we in onze woonkamer hebben gecreëerd met de kleuren op de wanden. Hier een  foto van een sfeerhoekje met de sidetable en de foto is gemaakt door mijn man. (belofte maakt schuld)




Wens jullie alvast een gezellig, warm weekend en meerdere foto's zullen volgen.







19 opmerkingen:

Bizzy @ home zei

Och meid, wat een opluchting, maar wat schrik je dan hè. Ik heb hetzelfde meegemaakt een paar jaar geleden. Het was oudjaarsdag en je begrijpt hoe blij we het nieuwe jaar inluidden. Goed blijven controleren nu dan maar. Ik ben benieuwd naar de foto's van de woonkamer...maar eerst maar even van de schrik bekomen en elke dag genieten. Dat doe je nu toch bewuster.
Ben heel blij voor je.
Lieve groet, Renny

AweSomeLiving By Rosita de Jongh zei

Tjeemie kom maar even bij van de schik ....even weer met beide beentjes op de grond ... een aantal jaar vonden ze bij mij in mij kaakholte een tumor naar een zware operatie van 3 uur want zat tegen mijn oogkas moest ik een week wachten op de uitslag of het goedaardig was gelukkig was het goed ... weet hoe je je voelt en heeft een tijdje geduurd voor ik weer vertrouwde op alles wat ik tegen kwam ... gelukkkig dat je zelf controleerde blijven doen ...wens je veel sterkte en prachtig je plaatje geniet lekker van je huisje en alles om je heen ...lieve groet rosita ....

little sweet things zei

Och jemig dat is schrikken... wel fijn dat je zo snel bij je arts en het ziekenhuis terecht kon maar de bibbers zullen voorlopig je knieën nog niet uit zijn.
Lieve groet, Sas

Home and Lifestyle zei

Wat een nare ervaring, Jeanette en wat een opluchting dat het toch allemaal goed bleek te zijn. Het verhaal komt mij heel bekend voor, sinds die tijd krijg ik elke twee jaar een controle. Omdat ik last van veel cysten heb, is zelfcontrole heel moeilijk...ik voel altijd wat! Daarbij kunnen ze verdwijnen maar ook weer nieuw verschijnen, waardoor zelfcontrole bijna niet te doen is. Dan zou ik elke maand wel een mammografie kunnen laten maken.

Ik ben enorm blij voor je dat het met een sisser is afgelopen. Begrijpelijk ook dat je alle nare toekomstsituaties die je voor je zag, ook niet maar zo kwijt bent. Dat heeft even tijd nodig. Sterkte!

Liefs, Ingrid

Mayflower zei

Ohhh....lieve meis, wat is dat schrikken, maar wat fijn dat alles goed is. Natuurlijk moet je dit allemaal verwerken en daar is tijd voor nodig, dat ben je niet zomaar kwijt. Ik herken je verhaal, heb een paar jaar geleden hetzelfde meegemaakt en gelukkig was toen ook alles goed, maar in je koppie blijft het spoken.
Sterkte en liefs, Mea

Thuis bij Tjits zei

Oh bah Jeanette.. dat is inderdaad heel erg schrikken.. goed naar je lichaam blijven luisteren.. 15 jaar geleden hoorde ik ook zo'n stemmetje en bij mij bleek het wel borstkanker te zijn.. maar dankzij dat stemmetje was ik er op tijd bij.

Sterkte met het verwerken en geniet van je sfeervolle woonkamer!

liefs, Tjits

Housebythewaterhole zei

Hoi Jeanette, gelukkig voor jouw ben je er met de schrik vanaf gekomen…. enkele jaren geleden iets in dezelfde aard meegemaakt….bij mij ging het om een opgezette melkklier….ik kan me dus héél héél goed inbeelden wat er op die moment door je heen gegaan is en je hoofd is precies een tol…..voor mij liep het net als bij jouw ook gelukkig goed af…. ! Bekom maar even van de schrik !
Geniet van het weekend
Lieve groeten Kathy

g zei

Oh wat een heftige tijd heb je achter de rug zeg. Op zo'n moment glijd even de grond onder je vandaag. Ongelofelijk fijn dat het mee mocht vallen zeg! Ga maar lekker genieten van je gezellige huisje, om alles weer een plekje te geven. Fijn weekend hoor.
Lieve groet,
Gerralda

Anoniem zei

Ik begrijp volkomen hoe je je voelt. Ook ik heb zoiets meegemaakt. Gelukkig was het een Fibroadenoom (een goedaardig bindweefselgezwel) ter grootte van een spruitje. Maar aangezien mijn moeder met 46 jaar borstkanker heeft gehad, sta ik sowieso onder controle (ben net gisteren geweest en voel de spanning elke keer weer). Mijn moeder is nog 83 jaar geworden, dus het is belangrijk goed te (laten) controleren, zodat je er vroeg bij bent. Maar ook ik heb veel klierweefsel, dus ik herken ook het verhaal van Ingrid.
Hopelijk ben je weer wat op adem gekomen en kun je weer genieten (nu nog meer, denk ik zo) van deze prachtige omgeving, waar jullie zo hard aan hebben gewerkt! Het is heel mooi geworden, heel sfeervol!
Ben benieuwd naar de rest...
Liefs, Peetje

Marjon zei

Gelukkig een goede uitslag...en dan besef je dan het leven toch eigenlijk aan een gouden draadje hangt...ik hebt hetzelfde meegemaakt en was ook helemaal hotel de botel...dit jaar bij mijn moeder en dat was helaas borstkanker...ze heeft zich er echter met haar 80 jaar doorheen geslagen en heeft een amputatie en bestralingen achter de rug...Gisteren wilde ze de kerstboom al op zetten en dat heb ik met haar samen gedaan...Ik kan het gewoon goed begrijpen want je mag blij zijn als alles goed komt....Je woonkamer ziet al prachtig uit en ik verheug me op de rest...fijn weekend en lieve groet Marjon

Corine(THUIS) zei

Ook ik weet uit ervaring dat de wereld dan even stil staat. Maar gelukkig is er niks ernstigs aan de hand. Neem rustig de tijd om deze schrik te verwerken! Het is niet niks..

Athomebymy zei

Goh wat moet jij schrik gehad hebben .... gelukkig was het van korte duur het had ook anders kunnen zijn ...
Wat een leuke sfeerfoto !

Liefs Petra

Unknown zei

Oei...ja...dan staat je wereld even stil...gelukkig is het goed afgelopen.
Geniet maar lekker van je mooie woonkamer.
Fijn Weekend.

Groetjes,
Inge, my choice

Room Seventeen zei

Lieve help wat een schrik! Wat fijn dat je zo snel geholpen bent en dat er niets ernstigs aan de hand was...pffft. Lekker sfeertje in je woonkamer, ben benieuwd naar de rest :-)

Esther zei

Jee, wat een verhaal. Wat een schrik zeg. Gelukkig is het allemaal goed en kon je snel terug, maar ik kan me voorstellen dat je nog wel een poosje natrilt. Wat een prachtige foto van de sidetable, mooi hoekje.
Fijn weekend, Esther

Bij Guusje Thuis zei

En weer rustig adem uitblazen ... Wat zal de schrik er even in hebben gezeten, maar fijn dat het met een sisser af is gelopen!

Alie zei

Och, je zit toch zo in de grootste ellende. Wat een zenuwen zul jij doorstaan hebben. Ik had het jaren geleden een keer. Ik had één van de kids aan de borst en het was een verstopte melkklier. Wat er dan door je heen gaat....

Thuis bij Tjits zei

Ik kom je nog even hele fijne kerstdagen toewensen Jeanette en alle goeds voor het nieuwe jaar!

Liefs, Tjits

Home is where the heart is zei

das een flinke schrik ja. Jaren geleden in soortgelijke rollercoaster gezeten. Na mammogram(ook gelukkig goed) en erna bij chirurg langs was het gewoon klierweefsel, bij stress komt hij wel eens tevoorschijn maar verdwijnt gelukkig weer.
Ik ben blij voor je dat het allemaal goed is afgelopen
Fijn weekend
grtzzz Brigitte